हिमाल

प्रभातमा स्वर्णवर्ण दिनभर चाँदी
अनुपम सुन्दरता आफैभित्र खाँदी ।

सूर्यास्तमा पुनः देखिन्छौ तिमी,
हिमाल देख्न नपाउँदा मन हुन्छ धिमी ।

ढाकिएर सधैँभरि बस्छौ सेता हिउँले,
देख्दै खुशी मन अनि ऊर्जा पाउँछ जीउले ।

दक्षिण दिशा मधेशका फाँट हेर्दै टम्म,
उत्तर दिशा बसेका छौ तिमी गजधम्म ।

कन्चनजङ्घा धौलागिरी अनि सगरमाथा,
जति गायो कर्म हुन्छ सुन्दरताको गाथा ।

माछापुच्छे« कालापत्थर अनि हिमचुली,
हेरिरहुँजस्तो लाग्छ दुःख सबै भुली ।

अन्नपूर्ण आमादब्लाम नुप्से र मकालु,
सुन्दरता बाँडिरहन्छो छौ कति दयालु ।

पूर्व–पश्चिम फैलिएका तिमी लम्मेतान,
तिमी नै हौ नेपाल र नेपालीका शान ।

तिमी नै हौ मेरो शिर तिमी नै हौ शाख,
फेरि पनि जन्म पाऊँ यै हिमालको काख ।